Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej - logo,
fot. © http://parkikrajobrazowewarmiimazur.pl
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej został utworzony 14 stycznia 1998 r. Jest położony na terenie gmin Gołdap i Dubeninki, w północno-wschodnim krańcu województwa warmińsko-mazurskiego. Obszar parku wynosi 146,2 km2, a otuliny - 85 km2. Teren Parku jest w około 80 % zalesiony. Z uwagi na ukształtowanie terenu oraz występującą tu roślinność obszar ten w wielu miejsach bardzo przypomina lasy dalekiej północy. W związku z tym pojawiło się nawet określenie "polska tajga". Dominującym gatunkami drzew na terenie puszczy są świerk (ok. 40 %) oraz sosna (26 %) i dąb szypułkowy (18 %).
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej jest położony na terenie Puszczy Rominckiej, która stanowi najbardziej na północny wschód wysuniętą część Mazur Garbatych, podzieloną między Polskę i Rosję (obwód kaliningradzki). Całkowita powierzchnia Puszczy Rominckiej wynosi ok. 36 tys. ha, z czego ponad 60 % znajduje się na terenie obwodu kaliningradzkiego. Najwyższe wzniesienie - Królewska Góra - wznosi się w środkowej części Puszczy Rominckiej (218 m n.p.m.). Teren Puszczy Rominckiej charakteryzuje się najsurowszymi na Niżu warunkami klimatycznymi. Okres wegetacyjny wynosi około 190 dni, a okres bez przymrozków to zaledwie 150 dni. Początek wiosny ma miejsce dopiero kwietniu, a przymrozki wiosenne związane z napływem arktycznych mas powietrza zdarzają się jeszcze na przełomie maja i czerwca. Lato jest chłodniejsze niż w Polsce centralnej, z dużą ilością opadów.
Zbiorowiska torfowiskowe oraz borealna roślinność (turzyca luźnokwiatowa, listera sercowata, gwiazdnica długolistna, zimoziół pólnocny, bażyna czarnojagodowa) nadają puszczy północny charakter. Występuje tu wiele rzadkich i chronionych gatunków roślin, jak choćby malina moroszka, brzoza niska, czy rosiczka okrągłolistna. Wyjątkowo czyste powietrze potwierdzają obecne na drzewach brodaczki - piękne porosty o długich zwisających plechach. Puszcza stanowi ważną ostoją zwierząt. W cieniu drzew schronienie znalazły wilki, rysie, jelenie, wiele gatunków nietoperzy. Nad wodami spotkać można bobry, wydry i łosie. Spośród ptaków wypatrzyć można orlika krzykliwego, błotnika stawowego, żurawia, bociana czarnego, czasem żerują tu także bieliki.
Obszar Puszczy Romnickiej był niegdyś własnością książąt dawnych Prus Księżęcych; następnie - od 1657 stanowił własność królewską, a następnie cesarską państwa brandenbursko-pruskiego. Lasy Puszczy Rominckiej stanowiły ważny teren łowiecki i przez stulecia były wykorzystywane do reprezentacyjnych polowań, co uwidacznia się rozsianymi po Puszczy głazami upamiętniającymi polowania cesarzy niemieckich. Po I wojnie światowej lasy zostały znacjonalizowane.
SZLAKI TURYSTYCZNE PIESZE
Szlak zielony
Przebieg szlaku: Gołdap - Jurkiszki - Czarnowo Średnie (Hajnówek) - Błąkały - Stańczyki (33 km)
Szlak wprowadza turystów w głąb Puszczy Rominckiej, podążając niemal wyłącznie przez tereny leśne, na długim odcinku także w pobliżu granicy państwowej. Atrakcyjność szlaku opiera się głównie o walory przyrodnicze. Szlak mija okolice leśnych rezerwatów przyrody "Mechacz Wielki", "Boczki" i "Dziki Kąt", przy których znajdują się tablice informacyjne.
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej - Rezerwat Dziki Kąt,
fot. © Portal Centrum Informacji Turystycznej w Gołdapi
Na trasie znajduje się kilka pomników przyrody, miedzy innymi żywotnik dwupienny i grupa siedmiu buków. Krótki odcinek pokrywa się ze ścieżką przyrodniczą "Puszcza Romincka". Niewątpliwą atrakcją historyczną szlaku jest pochodzący z 1900 roku głaz Wilhelma upamiętniający cesarskie polowanie na jelenia. Szlak kończy swój bieg przy mostach w Stańczykach. Szlak został odnowiony latem 2011 r.
Pobierz dokładny opis szlaku zielonego
Szlak czerwony
Przebieg szlaku: Gołdap - Las Kumiecie - jez. Gołdap - Botkuny - Galwiecie - Pluszkiejmy - Budwiecie - Markawy - Żabojady - Będziszewo - Błąkały - Stańczyki - Golubie - Pobłędzie (46 km)
Szlak prowadzi południową częścią Puszczy Rominckiej, meandrując między terenami leśnymi a otwartymi przestrzeniami. Wiele dróg, którymi biegnie, posiada wysokie walory widokowe. Szlak mija miejsca niezwykle interesujące krajobrazowo i historycznie: byłą kwaterę wojsk Luftwaffe w gołdapskim Lesie Kumiecie, podwójne mosty kolejowe w Botkunach i Stańczykach, dawne majątki ziemskie w Galwieciach i Bludziach, byłe dworce kolejowe w Botkunach i Pobłędziu. Podążając szlakiem zobaczymy kilka pomników przyrody. Do najciekawszych z nich zaliczyć można "Dworzanina" - sędziwego dęba szypułkowego rosnącego w parku podworskim w Bludziach oraz aleję jarząbów szwedzkich w Stańczykach. Niektóre odcinki szlaku pokrywają się z przebiegiem ścieżek przyrodniczych ("Na skraju puszczy", "Wokół jarów Błędzianki", "Golubie, wieś, której nie ma"). W Będziszewie znajduje się postawiona przez Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej wiata i wieża widokowa.
Pobierz dokładny opis szlaku czerwonego
Szlak żółty
Przebieg szlaku: Żytkiejmy - Degucie - Skajzgiry - Pobłędzie - Kramnik (ok. 10 km)
Odcinek biegnący przez nasz teren stanowi początkowy fragment szlaku żółtego umozliwiającego poznanie walorów Swalszczyzny. Z Kramnika szlak biegnie w kierunku Smolnik (Suwalski Park Krajobrazowy) i dalej do Krzywego (Wigierski Park Narodowy). Na naszym odcinku żółty szlak prowadzi przez malownicze tereny otwarte położone na obrzeżach Puszczy Rominckiej. Po drodze szlak mija jezioro Małe Pobłędzie oraz rezerwat "Uroczysko Kramnik" (tablica informacyjna).
Pobierz dokładny opis szlaku żółtego
SZLAKI TURYSTYCZNE ROWEROWE
"Śladami Rominckiego Jelenia" - znaki czerwone
Przebieg szlaku: Jurkiszki - Szyliny - Ostrówek - Galwiecie - Czarnowo Średnie - leśniczówka Bludzie - Droga Romincka - Żytkiejmy - Degucie - Stańczyki - Błąkały - Będziszewo - Żabojady - Kiepojcie - Dubeninki - Zawiszyn - Czarne - Pluszkiejmy - Botkuny - Jurkiszki (88,6 km)
Szlak zatacza pętlę długości prawie 90 km. Początek i koniec znajduje się w Jurkiszkach przy planszy ze schematyczną mapą. Szlak prowadzi przez Puszczę Romincką w kierunku Żytkiejm, a wraca terenami otwartymi przez Stańczyki, Dubeninki i na południe od Jeziora Czarnego. Pokrywa się w kilku miejscach ze szlakami pieszymi - zielonym i czerwonym oraz z czterema ścieżkami przyrodniczymi. Przebieg szlaku w dużej mierze drogami leśnymi i polnymi oraz silnie pofałdowany teren sprawiają, że w jazdę trzeba włożyć sporo wysiłku. Trud wycieczki rekompensują puszczańskie krajobrazy oraz sporo atrakcji przyrodniczych i kulturowych. Szlak biegnie przy granicy rezerwatów przyrody "Boczki", "Dziki Kąt" i "Struga Żytkiejmska", przy których stoją tablice informacyjne. Jadąc szlakiem turysta zobaczy kilka pomników przyrody, między innymi aleję dębów przy dawnym nadleśnictwie w Żytkiejmach oraz ciekawą lipę odroślową na leśnym odcinku łączącym Degucie i Stańczyki. Na trasie znajdują się także dwa głazy Wilhelma, mosty w Stańczykach, Kiepojciach i Botkunach, dawne majątki ziemskie, dworce kolejowe.
Dużo więcej informacji oraz przewodnik (.pdf)
Źródła:
- http://parkikrajobrazowewarmiimazur.pl (opracowanie Anny Naruszewicz);
- Ryszard Zaręba "Puszcze, bory i lasy Polski" Warszawa 1986;
- informacje własne.
|
