mazury mazury mazury
emazury.comstrona główna serwisu
strona główna mapy atrakcje regionalne Mazury kontakt
    rejon Olsztyn
    rejon Elbląg
    rejon Malbork 
   Fotogaleria Mazur
    rejon Augustów
    rejon Bartoszyce
    rejon Biskupiec
    rejon Działdowo
    rejon Ełk
    rejon Giżycko
    rejon Gołdap
    rejon Iława
    rejon Kętrzyn
    rejon Lidzbark Warmiński
    rejon Mikołajki
    rejon Morąg
    rejon Mrągowo
    rejon Nidzica
    rejon Olecko
    rejon Ostróda
    rejon Pisz
    rejon Suwałki
    rejon Szczytno
    rejon Węgorzewo

    rejon Biebrza

  
   Weterynarz Gdańsk Pogodne
   Ksero Elbląg
   Remonty Warszawa
   Szorowarki Warszawa
   Logopeda Gaduła - Elbląg
   Masaż, gabinet masażu - Elbląg
   Bass - konserwacja boisk
   PPH Kamil - dekoracje
   Urządzenia czyszczące
   Tanie szorowarki
   Serwis RTV Elbląg
   Szorowarki Trójmiasto
    Mazury i żeglarstwo
    Sale konferencyjne
    Przewodnicy turystyczni
    Mazury jakich nie znałeś
    Mazury jesienią i zimą
    Zielone Płuca Polski
    Ciekawostki z regionu
   Hotele w Polsce - info

   noclegi Władysławowo

   Noclegi-Online
   Mazury

   Partnerzy

   IT Mrągowo
   Kurek Mazurski
   Warmia - Kanał Kopernika

 
 
 
 
 
   Portrety na zamówienie
   Artnes - obrazy na zamówienie
    Kanał Elbląski
    Mazury - fotogaleria
    Mazurska fauna
    Mazury w obiektywie
    Suwalszczyzna
    Olsztyn
    Przewojenny Elbląg
    Stoczek Klasztorny
    Kanał Elbląski - unikat w skali
     światowej

    Frombork - koncerty organowe
    Rejs przez całe Mazury
    więcej atrakcji... 

  
    Znani ludzie i Mazury
    Kanał Ostródzko-Elbląski?
    Stowarzyszenie Sadyba
    Związek Sybiraków Oddział
     w Elblągu

  
  
  
    Murzasichle - tanie noclegi






Katalog WWW


Południowe Pomorze / Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Oborach



Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Oborach
fot. © www.obory.com.pl


Obory leżą na terenie Zielonych Płuc Polski, na ziemi dobrzyńskiej, w powiecie Golub-Dobrzyń (gmina Zbójno) w województwie kujawsko-pomorskim. Od początku dzieliły ten sam los, co cała ziemia dobrzyńska, która oddana w 1226 r. przez Konrada Mazowieckiego Krzyżakom przez ponad 200 lat była miejscem ich ciągłych napaści. Dopiero na mocy pokoju toruńskiego (1466 r.) Obory wróciły do Polski, jednak z drugim rozbiorem Polski (1793 r.) przypadły Prusom i pozostawały w ich władaniu aż do 1918 r. (z wyjątkiem krótkiego epizodu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego).

Od 1599 r. Obory należały do dóbr Łukasza i Anny (z Galewskich) Rudzowskich. Ponad czterysta lat temu, w 1605 r. bezdzietne małżeństwo Rudzowskich dla własnej i swych poddanych wygody i duchownego pożytku, jak zapisano w akcie erekcyjnym, kierując się szczególną miłością ku Bogu postanowiło wznieść w Oborach kościół, a posługę duchową oddać pod opiekę ojców karmelitów. Fundatorzy wybrali karmelitów z konwentu bydgoskiego. Za wieczystą opiekę nad kościołem obiecali ojcom wybudować świątynię i klasztor oraz przekazać połowę dóbr Obory. Na miejsce budowy kościoła wyznaczono szczyt góry Grodzisko (dzisiaj: Kalwaria). Było to najwyższe wzniesienie w okolicy, więc doskonale nadawało się na założenie Karmelu. W 1608 r. fundację Rudzowskich potwierdził papież Paweł V.

Najpierw w Oborach stanęły kolejno dwa kościoły drewniane. Pierwszy (wraz z zabudowaniami klasztornymi) spłonął w 1612 r., wkrótce po śmierci dziedzica. Wówczas Anna Rudzowska, chcąc podtrzymać fundację, zawarła z karmelitami w 1617 r. nową umowę, na mocy której oddała ojcom dodatkowo połowę dóbr Obory zapisanych jej przez męża. Równocześnie zobowiązała zakon do odbudowania zespołu klasztornego w ciągu dziesięciu lat oraz do nie sprzedawania dóbr oborskich. Tak u stóp Grodziska powstał w Oborach drugi kościół drewniany. Ojcowie wznieśli go w latach 1617-1618, jednak kościół ten szybko okazał się zbyt mały w stosunku do rosnących potrzeb gromadzących się tu wiernych.

Już po śmierci Anny Rudzowskiej karmelici przystąpili więc do rozbudowy i wymiany drewnianych konstrukcji na murowane, a kolejne etapy prac remontowych ciągnęły się od 1627 r. aż do końca XVIII w. Po dobudowaniu w 1642 r. nowej, murowanej nawy w 1649 r. biskup Ludwik Tolobowski, sufragan płocki dokonał konsekracji kościoła pw. Nawiedzenia Najśw. Maryi Panny. W 1694 r. ukończono zostało nowe, dwuprzęsłowe prezbiterium z cegły, a w 1747 r. przy północnej jego ścianie dobudowano kwadratową zakrystię. Budowę świątyni ukoronowała wzniesiona w latach 1748-1749 czworoboczna wieża wysokości 45 m, która na trwałe wpisała się w pejzaż okolicy.

Kościół i klasztor oborski posiada wyposażenie głównie barokowo-rokokowe z XVII i XVIII wieku. Świątynia była odnawiana w roku 1765, 1825 i 1869 oraz w latach 80. minionego wieku. W latach 1979-1980 ściany wewnętrzne polichromią pokrył Józefa Warzyński.



Kalwaria w Oborach,  fot. © www.obory.com.pl


Gdy w 1605 r. z inicjatywy małżonków Łukasza i Anny Rudzowskich w Oborach powstawała nowa fundacja (kościół i klasztor), zaproszeni do jej objęcia karmelici z konwentu bydgoskiego przywieźli ze sobą wsławioną już cudami figurę Matki Boskiej Bolesnej. Po dwunastu latach, kiedy fundacja się ustaliła i uzyskała samodzielność, bydgoscy karmelici, wracając do macierzystego klasztoru, zabrali ze sobą także figurę, jednak łaskami słynąca Pieta wybrała sobie miejsce w kościele oborskim i wbrew woli bydgoskich zakonników kilkakrotnie w cudowny sposób wracała do Obór.

Oborska Pieta, rzeźba prosta i pokorna, jest dziełem pomorskiego artysty (prawdopodobnie karmelity) z końca wieku XIV. Jest niewielka (64,5 cm wysokości i 42 cm szerokości), wyrzeźbiona z drzewa lipowego, silnie wydrążona, pokryta polichromią. Przedstawia Bolesną Matkę pochyloną nad zdjętym z Krzyża i złożonym na Jej kolanach ciałem Syna. Już w Bydgoszczy Pieta uznawana była za cudowną figurę. Gdy trafiła do Obór, w księdze cudów przechowywanej w oborskim klasztorze odnotowywano liczne zapisy cudownych uzdrowień (np. z 1627 r. o uzdrowieniu z kalectwa chorążego Łosia czy dziecka niewidomego od urodzenia).

w październiku 1974 r., w uznaniu ponad pięciowiecznego kultu oborskiej Piety, Święta Kongregacja ds. Kultu Bożego w Rzymie zezwoliła na koronowanie koronami papieskimi wizerunku Matki Bożej Bolesnej w Oborach. Była to zasługa polskiego Episkopatu wraz z Prymasem Tysiąclecia oraz wielu karmelitów (zwł. dwóch braci Wojnarowskich o. Michała z klasztoru w Krakowie na Piasku, bibliotekarza i archiwisty, autora spisanej dokumentacji nt. kultu Piety oraz o. Mateusza przeora i proboszcza w klasztorze oborskim). W niedzielę 18 lipca 1976 r. koronacji dokonał Prymas Tysiąclecia, Stefan Kardynał Wyszyński w asyście biskupów płockich (bpa diecezjalnego Bogdana Sikorskiego i bpa pomocniczego Jana Wosińskiego). Tym bardziej od tej daty, jak mówił wówczas biskup diecezjalny płocki Bogdan Sikorski: Mało dotąd znane Obory stały się wielkim sanktuarium, a do stóp ukochanej Matki Bolesnej spieszą nie tylko mieszkańcy Ziemi Dobrzyńskiej i Mazowsza Płockiego, ale także z Warmii, Kujaw, Ziemi Chełmińskiej i Michałowskiej, Pomorza, kurpie z Puszczy Białej i Zielonej.

3 maja 1982 r. papież Jan Paweł II udzielił błogosławieństwa papieskiego Pielgrzymom do Matki Boskiej w Oborach.



Informacje pochodzą z oficjalnej strony Sanktuarium:   www.obory.com.pl







informacje| mapy| atrakcje regionalne| Mazury | kontakt emazury.com - strona główna

Żuławy, Warmia, Mazury, Suwalszczyzna

Mazury - hotele| eSolina.pl|Bieszczady| Artnes - malarstwo| Wilkasy - tanie noclegi | Weterynarz |
Biskupiec| Elbląg - hotele| Olsztyn - noclegi| Betolit| Pisz - noclegi|Kętrzyn
Chorwacja| Katalog najlepszych stron www |   noclegi Władysławowo |